Εκμαγείο

Το εκμαγείο τυπώθηκε στην Αθήνα τον Νοέμβρη 2023 σε 1000 αντίτυπα. 

Διακινείται χωρίς αντίτιμο, με ελεύθερη κάθε είδους συνεισφορά, γιατί αρνείται να γίνει εμπόρευμα, πρεσβεύοντας την οριστική κατάργηση των διαμεσολαβήσεων και αποκλεισμών που παράγουν οι εμπορευματικές σχέσεις. 

Σκίτσο εξωφύλλου: νίδας 

Ραντεβού –πού αλλού;– στα αποτυπώματα που αφήνουν οι στεναγμοί μας πάνω στη ξεγνοιασιά του σύμπαντος. 

Γ. Δ. Σέρμυντ 

Για επικοινωνία / αποστολή του βιβλίου: 

g.d.sermint@gmail.com 

Περιεχόμενα

πρώτο μέρος
[ ΡΙΖΙΤΙΚΟ ]

δεύτερο μέρος
Στον βυθό σού έχω αφήσει ένα μπαλόνι
[ ΠΥΡΑΚΤΩΜΕΝΗ ΠΕΤΡΑ ]

τρίτο μέρος
Αποποιητική
Για την πολιτική αποκατάσταση του παιχνιδιού
Η ταπείνωση του Οιδίποδα
Μισό λεπτό
Δύσκολος ναύλος
Νυχτερινή βάρδια
Βυθίσεις
Τοποθέτηση
Χωρίς
Το χάδι
Σημείωση για τον ιστορικό του μέλλοντος
Το λυπημένο χαράκωμα
[ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗ ]

τέταρτο μέρος
Στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης στοιχηματίζω έχει φως
[ ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ]

μουσική δωμάτιου | κορνίζα

 

Γεννήθηκα κάποτε
μες στην κορνίζα
γύρω μου τείχη οργώναν τη γη
εδώ η ειρήνη έχει ενοχή.

Γεννήθηκα άξαφνα
μες στην κορνίζα
στο φόντο φυλάκια και καμπαναριά
εδώ χτίζει κελιά η λευτεριά.

Τι όμορφο τούτο το τζάμι
κι ας τα βλέπω όλα θολά
οι αμφιβολίες μου όλες χαράμι
ούτως ή άλλως δεν βγάζω μιλιά.

Στέκομαι ακίνητη
μες στην κορνίζα
στα πόδια μου κύματα λυσσομανούν
μα η θάλασσα βρίσκεται αλλού.

Στέκομαι αμίλητη
μες στην κορνίζα
πλάι στο άγαλμα ήρωα νεκρού
μα η ιστορία γράφεται αλλού.

Όμορφο τούτο το τζάμι
μα δεν θέλω να βλέπω θολά
δεν ζει κανείς πριν πεθάνει
αν δεν βγάλει ποτέ του μιλιά.

Έγινα ένα
με την κορνίζα
κρύβομαι πίσω από νίκες λαμπρές
κι ας είμαι γεμάτη πληγές.

Έγινα ένα
με την κορνίζα
τα βλέμματα πάνω μου σφίγγουν θηλιές
μετράω αναπνοές.

Πρέπει να σπάσω το τζάμι
πριν γίνει η ζωή μια σταλιά
να βγει η ανάσα από την κορνίζα
να γίνει επιτέλους μιλιά.

-----

Φωνή, πλήκτρα και λοιποί ήχοι: μουσική δωματίου

Στίχοι: Γ. Δ. Σέρμυντ, Κορνίζα (από τη συλλογή πεισμάτων Υγροί μετεωρίτες)

Υγροί μετεωρίτες

Οι υγροί μετεωρίτες τυπώθηκαν στην Αθήνα τον Απρίλιο 2021. 

Διακινούνται χωρίς αντίτιμο, με ελεύθερη κάθε είδους συνεισφορά, γιατί αρνούνται να γίνουν εμπόρευμα, πρεσβεύοντας την οριστική κατάργηση των διαμεσολαβήσεων και αποκλεισμών που παράγουν οι εμπορευματικές σχέσεις. 

Ραντεβού –πού αλλού;– στους κρατήρες που αφήνουν τα πείσματά μας πάνω στην καθημερινή έρημο του ανέφικτου.

Γ. Δ. Σέρμυντ 

Για επικοινωνία / αποστολή του βιβλίου:

 g.d.sermint@gmail.com

 

Περιεχόμενα

Αγρυπνία
Σαπισμένο υλικό
Ήσυχες ζωές
Συνεπείς ματαιώσεις
Πείσμα
Διαθλάσεις
Τελευταίο φως
Πτώση
Πρωινή αναφορά
Κορνίζα
Δεκέμβρηδες του είκοσι
Ένα παιχνίδι
Ανοιχτοί λογαριασμοί
Οι κάβοι
Η άγκυρα
(Άτιτλο)
Στην κουπαστή
Τεκμήρια
Υπότιτλος σκηνής ρήξης και αποχωρισμού
έτσιηανάγκηγίνεταιιστορία
Tableau vivant
Καφεπαντοπωλείον «Η Μοναξιά»
Υγρομετρία
Τοπία
Ατρύγητος
Ώριμος καρπός
Χειμερινά φρούτα
Τερματικός σταθμός
Επαληθεύσεις
Μηχανική της θλίψης
Νυχτερινός ουρανός
Ωδή στην αποπλάνηση
Πανσέληνος
Αυτοβιογραφία
Νυχτερινή κιβωτός
Διάττων
Η σιωπή στο δωμάτιο
Holter
Οι νύχτες σου
Ναυπηγική
Θαλασσογραφία
(Στατιστική του έρωτα)
Αρχειοθετημένες παραλίες
Παράρτημα εικόνων

μουσική δωματίου | οι νύχτες σου

Ακούω τις λέξεις σου
κάθε φορά
που μες στο πλήθος ψιθυρίζεις
και σφίγγεις τα δόντια σου
για τις φωνές που σώπασαν
κι όλο βυθίζεσαι
κι όλο φάρους βυθίζεις
μα τα λόγια σου φλέγονται
— εγώ φλέγομαι ολόκληρη
κι όλο τον κόσμο κάνω στάχτη
μες στο βλέμμα σου — χάθηκα
μέσα στο σούρουπο
που γλίστρησε απ’ τις γρίλιες
και χαϊδεύει το δέρμα σου.

Νιώθω — μη φανταστείς στιγμή ότι δεν νιώθω
την οδύνη που κρατάει νηφάλιες τις νύχτες σου
καθώς σκορπίζεις τη μνήμη στο κρεβάτι
και μία μία νανουρίζεις τις λύπες σου.

Σε βλέπω να χάνεσαι
μα εσύ μου δείχνεις
πως χάνεται η ζωή μας
μες στις άθραυστες κλεψύδρες
μου δείχνεις την άμμο
να κυλάει αδιάκοπα — αδίστακτα
όσο γύρω μας ο φόβος γυρίζει τις πυξίδες

μα στην άκρη των χειλιών σου κρατάς
μια προσομοίωση θανάτου
για κάθε άθραυστη σύμβαση
μι’ ανάσα σου — με μιαν ανάσα
το τζάμι της κλεψύδρας θα γίνει κομμάτια

μα δεν είναι θάνατος — όχι
δεν είναι θάνατος η ζωή
που ξεχύνεται στην άβυσσο
του κόσμου σου
κοιτάζω πίσω στα συντρίμμια
μια ουτοπία ανθίζει
στον μαρασμό των φόβων σου.

-----

Φωνή, πλήκτρα και λοιποί ήχοι: μουσική δωματίου

Στίχοι: Γ. Δ. Σέρμυντ, Οι νύχτες σου (από τη συλλογή πεισμάτων Υγροί μετεωρίτες)

μουσική δωματίου | πείσμα

 

Αυτής της πόλης καίω τους χάρτες
να βρεθώ στων ευχών της τα ερείπια
κάτω από φώτα που δοξάζουν αυταπάτες
μοιρολόγια προσκυνούν τη συνήθεια.

Αυτού του κόσμου ξορκίζω τους άγιους
για όσα όνειρα γίναν ανάθεμα
μια βλαστήμια που πνίγει τους άριους
μια πετριά που ραγίζει το θαύμα.

Των ματιών σου γυρεύω τη λύσσα
μες στη νύχτα που οι φύλακες γελούν
θέλω τα μάτια σου να κάνω αφίσα
να δίνουν πείσμα σε όσους θρηνούν.

-----

Φωνή, πλήκτρα και λοιποί ήχοι: μουσική δωματίου

Στίχοι: Γ. Δ. Σέρμυντ, Πείσμα (από τη συλλογή πεισμάτων Υγροί μετεωρίτες)

μουσική δωματίου | άσπρη πέτρα

 

Σαν άσπρη πέτρα μέσα στο πηγάδι,
μια ανάμνηση εντός μου επιμένει.
Ούτε μπορώ ούτε θέλω να τη διώξω:
είναι χαρούμενη μαζί και λυπημένη.

Μου φαίνεται πως θα τη δει αμέσως
όποιος βαθιά στα μάτια με κοιτάξει.
Και θ’ απομακρυνθεί συλλογισμένος
σαν για μια θλιβερή ν’ άκουσε πράξη.

Ξέρω πως οι θεοί μεταμορφώνουν
ανθρώπους σ’ αντικείμενα μ’ αισθήσεις
ώστε να ζουν παντοτινά οι εξαίσιες θλίψεις·
ως ανάμνησή μου εσύ θα ζήσεις.

-----

Φωνή, πλήκτρα, λοιποί ήχοι και μίξη: μουσική δωματίου

Στίχοι: Άννα Αχμάτοβα

μουσική δωματίου | παλιά ιστορία

 

Μεσάνυχτα
οι παιδικοί φύλακες έρχονται
οι σκιές που έχουν όνομα έρχονται.
Μεσάνυχτα
οι παιδικοί φύλακες έρχονται
αυτοί που συγχωρούν τώρα πια έρχονται.

Συγχωρούν
αυτό που λάθεψαν
χίλια δικά μου πρόσωπα.
Λάθεψαν
στο κακόμοιρο σκίσιμο
της μέρας.

Συγχωρούν
για όσα λάθεψα
στο σκίσιμο της μέρας.

-----

Φωνή, πλήκτρα, λοιποί ήχοι και μίξη: [ μουσική δωματίου ]

Οι στίχοι είναι βασισμένοι στο ομότιτλο ποίημα της Αλεχάντρα Πισαρνίκ (Παλιά ιστορία).