Τα ταξίδια που κάνουμε δεν έχουν μόνο κατάστρωμα και μπουκαπόρτες που κλείνουν ερμητικά αφήνοντας πίσω τα λιμάνια, δεν έχουν μόνο κουπαστές για να κρεμόμαστε όταν χαζεύουμε τη θάλασσα που αφρίζει γύρω από την καλοβαμμένη λαμαρίνα, ούτε μονάχα νοτισμένο αέρα που γεμίζει αλμύρα τα χείλη μας. Τα ταξίδια που κάνουμε δεν… Περισσότερα »Έρμα
Αν κάποτε ξεμείνουμε από λέξεις
τα απομνημονεύματα πάνω στο χαρτί
ας είναι μόνο οδοντικά σύμφωνα
– με τη σειρά κι επαναλαμβανόμενα:
[ τ δ θ τ δ θ τ δ ] και ούτω καθεξής.
Αυτοί που θα τα διαβάσουν
ας έχουν τουλάχιστον την αίσθηση
της γλώσσας που εκρήγνυται
πίσω από τα σφιγμένα δόντια.
“Ω, κύματα! Στη λήθη σας τόσον καιρό λουσμένος, δεν γίνεται ν’ αφρίσω πια του βαμβακιού το δρόμο των λαβάρων, των σημαιών το θράσος να διασχίσω και των πλοίων τα φρικτά τα μάτια να πλευρίσω.” Αρθούρος Ρεμπώ, Μεθυσμένο καράβι ■ Φωτογραφίες που συνθέτουν το κολάζ:1/ αντεστραμμένη όψη της Αθήνας [λήψη του… Περισσότερα »Υπεραστικό κολάζ | Η πόλη του Ρεμπώ
Δες με πώς αιωρούμαι ανάμεσα στις δυνάμεις τις αντίρροπες· τεντώνομαι και απορροφώ τα παλλόμενα φορτία σου καθώς με τραβάς μακριά από τις προβλήτες. Αιωρούμαι και τεντώνομαι απορροφώ και φθείρομαι. ■
πατήστε εδώ για να κατεβάσετε το κομμάτι σε μορφή .mp3 [320kbps] Φωνή, πλήκτρα, λοιποί ήχοι και μίξη: [ μουσική δωματίου ] Οι στίχοι είναι βασισμένοι στο ομότιτλο ποίημα της Αλεχάντρα Πισαρνίκ (Παλιά ιστορία). Μεσάνυχτα οι παιδικοί φύλακες έρχονται οι σκιές που έχουν όνομα έρχονται. Μεσάνυχτα οι παιδικοί φύλακες έρχονται αυτοί… Περισσότερα »μουσική δωματίου | παλιά ιστορία
πατήστε εδώ για να κατεβάσετε το κομμάτι σε μορφή .mp3 [320kbps] Φωνή, πλήκτρα και λοιποί ήχοι: [ μουσική δωματίου ] Μίξη/mastering: Κώστας Θαλερός Στίχοι: Γ. Δ. Σέρμυντ (Χειμέριο άλγος) Η μνήμη δεν θα ‘πρεπε να μας τρομάζει. Δεν θα ‘πρεπε να μας τρομάζουν οι ουλές στα πρόσωπα που τρυπώνουν κάθε… Περισσότερα »μουσική δωματίου | χειμέριο άλγος
Ένα τείχος. Όχι, ένα σύνορο από σκυρόδεμα οπλισμένο (όπως κι εγώ). Και εγώ. Όχι, κάποια απ’ τις αθόρυβες σκιές που ανθίζουν (μέσα μου). Μέσα μου, κάθε ξημέρωμα, μια ρίζα λυγμού αναγγέλλει την ήττα της εγκατάλειψης. ■
Καμιά φορά το φλιτζάνι μπερδεύεται κι αντί να προειδοποιεί θυμίζει, κάποτε τα πρόσωπα που αντίκρισες είχαν τσιγάρα στο τραπέζι σου. Κι αν μια φορά είναι πικρό το κατακάθι, δέκα φορές πικρότερη είν’ η μνήμη. ■ Φωτογραφία: Το καφενείο των Κορακάδων, ενός ορεινού χωριού στην Κέρκυρα που παραμένει ερειπωμένο από τη… Περισσότερα »Καφεπαντοπωλείον «Η Μοναξιά»