Δες με πώς αιωρούμαι ανάμεσα στις δυνάμεις τις αντίρροπες· τεντώνομαι και απορροφώ τα παλλόμενα φορτία σου καθώς με τραβάς μακριά από τις προβλήτες. Αιωρούμαι και… Περισσότερα »Στην προβλήτα

Ένα τείχος. Όχι, ένα σύνορο από σκυρόδεμα οπλισμένο (όπως κι εγώ). Και εγώ. Όχι, κάποια απ’ τις αθόρυβες σκιές που ανθίζουν (μέσα μου). Μέσα μου,… Περισσότερα »Διαθλάσεις

Καμιά φορά το φλιτζάνι μπερδεύεται κι αντί να προειδοποιεί θυμίζει, κάποτε τα πρόσωπα που αντίκρισες είχαν τσιγάρα στο τραπέζι σου. Κι αν μια φορά είναι… Περισσότερα »Καφεπαντοπωλείον «Η Μοναξιά»

Θες να φτιάξουμε έναν κόσμο του οποίου οι φυσικοί νόμοι θα βασίζονται σε ένα και μόνο θεμελιώδες αξίωμα: αυτό της νυχτερινής κεντρομόλου που δένει κόμπους… Περισσότερα »Κοσμογονία

μεγάλη που ‘ναι η πόλη όταν μιλάει για ‘σένα ■

Μήλα, αχλάδια, ακτινίδια, μανταρίνια· προτίμηση δεν έχω κι ας είναι άγουρα και με τη φλούδα. Μα αν με ρωτάς, το μόνο που μου λείπει είναι… Περισσότερα »Χειμερινά φρούτα

Ιδού η ίσαλος γραμμή μου: τους χειμώνες να βυθίζομαι τόσο ώστε τα χνότα μου να ζεσταίνουν τους αστραγάλους σου. ■