Γ. Δ. Σέρμυντ

Μήλα, αχλάδια, ακτινίδια,
μανταρίνια· προτίμηση δεν έχω

κι ας είναι άγουρα και με τη φλούδα.

Μα αν με ρωτάς,
το μόνο που μου λείπει
είναι εκείνη η κληματαριά

που μας τάιζε
σταφύλια κατακόκκινα
έναν ολόκληρο Αύγουστο.

Εκείνη η κληματαριά
εκείνος ο Αύγουστος
κι εσύ.

Ιδού η ίσαλος γραμμή μου:

τους χειμώνες να βυθίζομαι τόσο
ώστε τα χνότα μου
να ζεσταίνουν τους αστραγάλους σου.

Όταν θα νοσταλγώ τις μέρες μας, τα όσα ζήσαμε θα ‘ναι κομμάτι γης χορταριασμένο, το χώμα θα ‘ναι σκαμμένο και νωπό κι εσύ ένα λούτρινο στολίδι που έπεσε στο έδαφος σαν ώριμος καρπός ενός δέντρου που άνθιζε εκτός εποχής.

Άραγε, θα μπορούσε η μνήμη
να είναι κάτι διαφορετικό
από το αποτέλεσμα της ωρίμανσης
της λύπης μας;

κι εγώ
δεν είμαι
παρά
μια χούφτα θάλασσας

που δοκιμάζει επίμονα
όλα τα πιθανοθεωρητικά μοντέλα με στόχο
να εγκλωβιστεί στον αφαλό σου

Είναι φορές που οι κάβοι σπάνε
κι άλλες που λύνονται νωχελικά.
Τα πλοία τότε ταξιδεύουν.
Τα λιμάνια μένουν άδεια.

Και ήταν κι εκείνη η φορά
που ο κάβος ξήλωσε τη δέστρα
και την προβλήτα γκρέμισε μεμιάς

και πλοίο άλλο δεν σταμάτησε
ποτέ
να ταξιδεύει.

Σκοπός του παιχνιδιού και χρήσιμες οδηγίες προτού ξεκινήσετε να παίζετε:

1.
Βρείτε μια νύχτα και
μην τη φωτίσετε.

2.
Βρείτε μια ελπίδα και
αγνοήστε τη.

Άραγε να λείπουμε καθόλου στις παραλίες μας; περνάμε τους χειμώνες χαζεύοντας πρωί-βράδυ κουνημένες φωτογραφίες από καλοκαιρινά δειλινά δίπλα στη θάλασσα, αποθηκευμένες πρόχειρα σε έναν φάκελο του κινητού με όνομα μηδέν-μηδέν-ένα [001] για να είναι πάντα ο ευκολότερα προσβάσιμος, όσα βροχερά μητροπολιτικά τοπία κι αν φωτογραφίσουμε σουλατσάροντας στην πόλη, θέλουμε οι… Περισσότερα »Αρχειοθετημένες παραλίες