Γ. Δ. Σέρμυντ

Κάθε φάρος κι ένα καρτέρι γλυτωμού
/ και μια εκκρεμότητα εγκατάλειψης.

(η) θάλασσα
θραύσμα θαυμάτων
θλιμμένων θέρετρο
θεριών θανατωμένων θύμηση

(της) θάλασσας θύμηση
θεριών θλιμμένων
θέρετρο θαυμάτων
θανατωμένων θραύσμα

(ω) θάλασσα θεριών
θανατωμένων θέρετρο
θραύσμα θλιμμένων
θύμηση θαυμάτων

θα ‘ρθει η στιγμή που κι όσα ναυάγησαν
θα βρουν τον τρόπο να ταξιδέψουν πάλι

(έχει και η θάλασσα τους δικούς της
διαδρόμους απογείωσης)

Ξεκίνησε η εποχή του τρύγου,
ακούω να λένε απ’ το πρωί.

Δεν ξέρω γιατί λυπάμαι· ίσως
που η συγκομιδή των ανθρώπων
γίνεται καταχείμωνο

– άντε αρχές άνοιξης

και φέτος
κανείς δεν βρέθηκε να με μαζέψει.

Μονάχα η θάλασσα
ξέρει να μοιρολογάει τη μνήμη.

Πάρε αυτό το κομμάτι ουρανού
και τοποθέτησέ το προσεκτικά
στο παζλ που έχεις κρυμμένο
κάτω από τα βλέφαρά σου.

Δες μας τώρα.

Ουρανός εσύ, θάλασσα εγώ
αναζητούμε μάταια
έναν ορίζοντα να συναντηθούμε.